Edukacja przyrodnicza to przede wszystkim doświadczanie przyrody w bezpośrednim z nią kontakcie, adekwatne do wieku wdrażanie do jej rozumienia poprzez eksploracje środowiska naturalnego w różnych ekosystemach. Edukacja wczesnoszkolna jest ściśle związana z rozwojem procesów poznawczych i dochodzeniem do rozumienia pojęć poprzez działanie. Ważne, aby organizacja procesu nauczania – uczenia się uwzględniała zarówno aspekt rozwojowy, jak i uwrażliwienie dzieci na otaczający świat. Jej celem jest wyposażenie uczniów w podstawową wiedzę o środowisku społeczno-przyrodniczym i w wiedzę uwzględniającą wymagania podstawy programowej w kontekście indywidualnych predyspozycji rozwojo-wych, adekwatnie do potrzeb, możliwości i zainteresowań. Uczniowie zdobywają informacje o otaczającym świecie za pomocą wszystkich zmysłów: wzroku, smaku, dotyku, węchu, słuchu, przez własną aktywność i samodzielne doświadczanie. Doświadczenie jest pewną formą kontaktu dziecka z rzeczywistością. Obejmuje ono cztery kręgi tematyczne: obiekty materialne, stosunki interpersonalne w kontakcie z najszerzej pojętym życiem społecznym, własne doznania i przeżycia dziecka oraz świat symboliczny (kontakt językowy pojmowany w aspekcie semiotycznym). Dziecko wzbogaca zasób słownictwa odpowiednio do zakresu własnych doświadczeń. Cechuje je zmienność zainteresowań. Poznaje od ogółu do szczegółu i od tego, co bliskie do tego, co odległe, to znaczy, że proces uczenia ma być dostosowany do możliwości dziecka i obejmować sferę najbliższego rozwoju. Samodzielne doświadczenia są warunkiem rozwoju zainteresowań i procesów poznawczych: odbierania wrażeń, spostrzegania, uwagi, pamięci, myślenia, mowy.